donderdag 27 augustus 2015

Inwoonster van Mortsel.

Na 28 jaar Edegem en 12 jaar Kontich is het onvermijdelijke gebeurd. Ik ben officieel een Mortselaar? Mortselares? Mortselin? Inwoonster van Mortsel. 

Het moest er ooit van komen. Hoewel ik in Edegem ben opgegroeid, ging ik naar de scouts in Mortsel en liep een tijdje school aan het Sint-Vincentiuslyceum. Daarom speelde mijn sociale leven zich voornamelijk in Mortsel af. 
Zelfs toen ik in Kontich ging wonen, bleef ik Mortsel opzoeken. De school van de kinderen, de uitjes, de restaurantjes... Dat ik nu terug in mijn biotoop ben, maakt me gelukkig. 

En wat is het fijn om mijn zoon op zijn fiets doorheen Mortsel te zien vliegen. Eindelijk kan hij met de fiets naar zijn vriendjes en is hij niet meer afhankelijk van taxi mama. Taxi mama heeft trouwens ook de knop omgedraaid en gaat nu vaak met de fiets overal naartoe. Wonderen zijn de wereld nog niet uit.

Verder heb ik ook mogen kennismaken met een paar fijne buren. Na jaren op een drukke straat te hebben gewoond, waar ik twee buren links en twee buren rechts kende en geen idee had wie verderop woonde, is dit een ongelofelijk leuk gevoel.  

De statige dame zelf is nu momenteel even aan het bekomen van haar make-over. We zijn nu offertes aan het vragen om de gevel te laten renoveren (houtwerk vervangen waar nodig, hout schilderen, gevel schilderen, bepleisteren...). Het blijkt niet zo makkelijk te zijn om iemand te vinden die dit kan doen. Als jullie tips zouden hebben, hoor ik het graag! 

Al bij al geniet ik erg van de nieuwe omgeving en ook onze statige dame is echt een fijn huis. In augustus zat ik gekluisterd aan mijn computer om de laatste verbeteringen aan te brengen aan mijn boek 'Justine'. Het was buiten prachtig weer en ik zat binnen, maar het kon me niet schelen. Het zicht op de blauwe regen en onze konijntjes die in de tuin huppelden... idyllischer wordt het doorgaans niet.  






Geen opmerkingen:

Een reactie posten