Halverwege het leven is het altijd goed om even om te kijken en dankbaar te zijn voor wat je hebt meegemaakt. Soms is het tof, soms is het minder tof, maar hoe je het draait of keer, het is voorbij.
Wat belangrijker is, volgens mij, is om goed wakker te blijven en dagelijks op zoek te gaan naar kleine dingen die je blij maken. Dingen waar je gelukkig van wordt.
Meestal zit dat in de kleine dingen. Een mooie zonsondergang of een honderdjarige magnolia die in bloei staat.
Soms is blijdschap eerder een soort opluchting, als gevolg van iets onaangenaams wat voorbij is. Het valt te vergelijken met het uittrekken van te kleine schoenen. Of een douche na het isoleren van een puntdak met rotswol. 
Geluk is ook een het herontdekken van comfort als je een tijdje zonder hebt gezeten.
Al een aantal weken wordt het werken in het huis beperkt door het gebrek aan sanitair. Bosjes zijn er niet echt voorhanden, dus werk ik in shiften van 3 uur om dan halsoverkop naar huis te rijden voor een dringende boodschap.
En dan wordt eindelijk de wc geïnstalleerd...zonder bril. Het hoogstnodige kan nu wel gebeuren, maar aangenaam is het toch nog niet, die franse 'aire de repos'-sanitairlook.
En Zondag, o happy day... heb ik een wc-bril gekocht en geïnstalleerd. Hoe simpel en basaal het mag zijn, comfort in het kleinste kamertje maakt me echt blij.
Voorts zijn de stucwerken begonnen. Dat wil zeggen dat onze Statige Dame binnenkort van haar ruwbouwlook verlost zal zijn. Deels althans. Want ramen en deuren worden binnenkort vervangen, dus gaan nu enkel plafonds en binnenmuren een laagje gips krijgen.
En ook daar word ik blij van. Een statige dame weer nette kleding aantrekken.
