dinsdag 21 juli 2015

6 dagen... tic tac...

6 dagen... en dan verhuizen we. 



Op 27 januari 2015 kregen we de sleutels van het huis. Sindsdien zijn we permanent in de weer geweest om onze 'Statige Dame' weer te laten opleven. Grondig afstoffen, zeg maar. 
Nu de laatste dagen aangebroken zijn, is de fut er wat uit, we zijn moe. 
Maar binnenkort mogen we genieten van al het werk dat we hebben geleverd. 
Morgen komt er nog een harde dobber... de 'trash' die we hebben verzameld (nadat we al 2 containers van 12M3 hadden afgevoerd) hebben we in de garages geduwd. En hoe graag ik ook het vuil onder de mat zou willen keren, deze berg puin valt niet te negeren. Vooraleer we er kunnen wonen, moeten we het afvoeren. Zij die gaan afzien, groeten u. 
(en moest je je echt vervelen en zin hebben om met dingen te gooien, altijd welkom!). 







 
Deze week was het ook stress over het parket. We hebben gekozen om de oude parket, die er al lag, te laten opschuren door een professionele firma (zelf eraan prutsen was geen optie). De vloer werd mooi opgeschuurd. De donkere parket die er lag, werd plots weer fris en de mooie figuren en verschillende houtsoorten kwamen plots weer tot hun recht. 

Toch moesten we ook een moeilijke keuze maken: welke 'hardwax olie' zou erop komen. 
We kozen uiteindelijk voor de onderste 'old castle grey' omdat dit het beste bij het hout van de deurstijlen past. 

 

 In de slaapkamers gaat het nu ook vooruit. We hebben geleerd uit een vorige verbouwing en hebben nu besloten om plinten te zetten voordat we verhuizen.

Verder hebben we ook onze kleine wasbakjes geïnstalleerd. Omdat de badkamer niet erg groot is, maar onze kinderen dat wel stilaan worden, hebben we besloten om in elke kamer een kleine wastablet te voorzien, zodat er geen schermutselingen ontstaan over wie de tube tandpasta open heeft gelaten. We hebben dan ook lang gezocht naar wat we mooi vonden en vielen uiteindelijk, raar maar waar, voor Ikea-kastjes. Die bleken de perfecte 'retro'-look te hebben, zonder daarin in overdrive te gaan. 

Bovenop de verbouwing- en verhuisstress mocht ik vorige week de laatste hand leggen aan mijn boek 'Justine' dat in september uitkomt. Nachtwerk, daar kwam het op neer. Ik kan alleen maar hopen dat mijn redacteur een wakkere mens is.  

De komende dagen is het dus opruimen, poetsen, weggooien en inpakken. 
En in augustus... dolce far niente, terwijl ik nadenk over een volgend boek. 












dinsdag 14 juli 2015

Een lastig parket...

We hebben de vloeren van de kamers boven geschuurd. 
Bovenop het onder de knie krijgen van de woodboy (denk bronstige hengst aan een leiband), hebben we nog een paar andere tegenslagen gehad. 

De bandschuurder met schuurpapier korrel 24 heeft  krassen in het hout getrokken (tip van de dag: begin met korrel 60). 
De vloer die we dus met veel liefde hadden gelegd, leek plots op een schaatsbaan met diepe groeven. Het was om te janken. Bovendien hebben we daardoor ook veel langer lawaai gemaakt dan voorzien (sorry, buren!). 
Met veel moeite en geduld hebben we die lijnen er weer uitgekregen. 
Daarna hebben we het parket gekleurd. We hadden de kleurstof uiteraard op voorhand getest op een restje hout, maar het effect op een hele vloer is moeilijk in te schatten. 
Domper nummer twee: te donker (foto). 







Na nog wat meer gevloek werd de oplossing duidelijk: opnieuw beginnen (zonder korrel 24 papier, want wijzer zijn we er wel van geworden). We hebben we het er weer afgeschuurd en een neutralere tint erop gezet. 
Het was wat ze noemen een lastig parket. 





In de jaren 60 werd een stuk aan het huis aangebouwd. Daar hadden de vorige eigenaars de keuken ingericht (oude keuken, zie foto hiernaast). Die hebben we ook volledig onder handen genomen. 













Alles werd eruit gehaald en bovenop de oude tegels (schoolkantinemotief - kindertrauma's komen plots weer boven) hebben we er nieuwe gelegd. 
Deze ruimte zal voor ons een voorraadkamer-waskamer worden. De 'echte' keuken zal terug in het oude gedeelte van het huis komen, daar waar het oorspronkelijk was voorzien. 




Komend weekend gaan we nog plinten zetten en een voorlopige keuken monteren. Het weekend daarna grondig poetsen.
Verder is het nu stilaan kamperen tussen dozen, want ook in ons huidig huis moeten we stilaan inpakken.  Nog 13 dagen te gaan... 

donderdag 2 juli 2015

nog 25 dagen te gaan.

De weergoden zijn ons gunstig gezind. Een hittegolf blijkt geweldig om bepleisterde muren te laten drogen. De laatste dagen is de vochtigheid in huis gedaald van 78% naar 58%. Dat is net binnen de normale norm. Mijn vrees dat we in een hamam-jungle-schimmelhuis moeten wonen neemt dus geleidelijk af.  


Komend weekend gaan we nog wat vloeren leggen. In de slaapkamer (foto hiernaast) moet nog een laagje egalisé en daarbovenop parket komen. We hebben ervaring met hoe het moet, maar het blijft een spannend jobje.

De vloer van de living beneden moet ook nog wat opgekrikt en gestut worden, want één hoek is wat verzakt. Dat staat ook op het programma. Dat taakje is voor manlief, want in kruipkelders kruipen waar het krioelt van de spinnen, is voor mij een brug te ver (dan nog liever een scheve vloer en kinderen die met ongelijke benen opgroeien. De kruipkelder, 'that's a big no-no'.)  
In de woonkamer hebben we al de meeste sporen van verbouwing gewist (foto rechts). Nu de vloer weer zichtbaar is, weet ik weer waarom ik zo verliefd ben op dit huis. 
De vloer is altijd geboend geweest, maar de laatste jaren heeft hij geen onderhoud gehad. Volgens wat ik op internet lees, is boenwas niet aan te raden voor mensen met kinderen en huisdieren (tenzij ik mijn sociaal leven, dat nu toch al nihil is, blijvend hervorm en mijn katten en kinderen continu achtervolg met vod en boenwas in de hand). 
Olie zou dus de voorkeur genieten.... maar blijkbaar is oliën niet mogelijk zonder dat de parket geschuurd wordt. Mayday, mayday. Een 100-jarige parket verprutsen, wil ik niet op mijn geweten hebben. Hiervoor ga ik dus professionele hulp inroepen. De andere kamers waar we zelf parket hebben gelegd, kunnen we zelf schuren en oliën. 

We vorderen dus stilaan van werf naar huis. Dat is prettig na de 4 pittige maanden die we achter de rug hebben. Nog 26 dagen en dan mag ik in mijn hangmat een boek lezen, hoop ik.