dinsdag 3 februari 2015

39… bijna halverwege. De ontdekking van mijn eerste grijze haar, een jaartje geleden, leidde tot de nodige innerlijke reflectie. 
Ik word ouder. Hoe zal ik de komende jaren van mijn leven spenderen?
Geen makkelijke vraag. 

Aldus maakte ik een bucket list op. Het soort lijstje van dingen die je nog wil gedaan hebben voor je sterft. Oorspronkelijk was het een lange opsomming. Dan besloot ik om enkel dingen te laten staan, waarvan ik echt spijt zou hebben dat ik ze niet heb gedaan op mijn sterfbed. 

Wat blijkt?
Ik wil enkel het Noorderlicht een keertje gezien hebben. En liefst ook een aantal geweldige boeken schrijven zodat mijn familienaam misschien niet helemaal uitsterft, nadat ik het loodje heb gelegd. Aan dit laatste wordt al een tijdje gewerkt.  

Voor de rest kan ik met een gerust hart sterven. Geen spijt, geen gekke dingen die nog snel snel moeten gebeuren, niets van dat alles… Ik heb geen wenslijstje. Ik ben tevreden en kijk zelden achterom. 

Alleen...rust is niet mijn ding. Hoewel ik zeer lui kan zijn, kan ik niet tegen stagneren. Als het niet lichamelijk is, moet je mentaal vooruit. Dit rustgevende, schommelstoelgevoel maakt me onrustig. 

Conclusie: mijn leven is té rustig. Het kabbelt maar wat. Het idee dat ik mijn rock -en-rol-kantje kwijt ben, maakt me nerveus.  
'Ik ben nog geen oud wijf. Ik kan heus nog rocken en wat onvoorspelbaar doen,’ poneerde één of ander alter-ego. 

Hetzelfde ego besloot samen met het ego van manlief dat we in plaats van Rock, misschien wel een portie Speed Metal zouden kunnen smaken. 
Hoezo? Hoor ik jullie vragen. 
Heel simpel. 
Doe eens iets heel geks… 

In mijn geval: Verkoop je perfect gerenoveerde rijwoning en koop een kei-oud huis (°1928) dat volledig gerenoveerd moet worden. Ga samen met manlief een challenge aan die niet alleen financieel maar ook fysiek wat zal vergen. Gewoon omdat het kan. 
Het back to basics gevoel opzoeken, om mezelf te bewijzen dat ik nog niet ingedommeld ben en best nog wel kan genieten van Rock. Zelfs met vier grijze haren. 

En ziehier:
We proudly present our Midlife crisis house. 
(foto van de site www.habicom.be) 
De komende maanden zal ik af en toe een berichtje posten over de vorderingen van het midlife-project. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten